Als je barman bent, kan ik me nog voorstellen dat je de verleiding niet kunt weerstaan om zelf je beste klant te worden. Maar het overvallen van je eigen bar…het moet toch niet gekker worden. Maakt drank dan echt meer kapot dan je lief is?
De 32-jarige barkeeper die met twee klanten een overval pleegde op zijn eigen café in Stadskanaal is daarvoor door de rechtbank in Groningen veroordeeld tot een werkstraf van 240 uur (bron).
Los van het feit dat het misschien niet heel verstandig is om je eigen kroeg te overvallen (een typisch gevalletje interne fraude) slaat het helemaal nergens op als je dat met 2 anderen doet. Zo moet je de buit nog door drieën delen ook waardoor je er niet rijk van zult worden.
Laten we eens wat meer kijken naar dit soort zaken met interne betrokkenheid en de redenen daarachter. Die reden is overigens niet zo ingewikkeld: geldelijk/persoonlijk gewin. Wat dan wel weer vreemd is, is dat iemand een dergelijk groot risico wil lopen voor een relatief klein bedrag (in dit geval € 2450,-).
Hoewel ik natuurlijk betaald wordt om dit soort incidenten te voorkomen, is mij altijd duidelijk gemaakt dat als je dan toch besluit om het te doen, je het ook goed moet doen. Wat dat betekent? Nou, simpel: je moet een buit weten te bemachtigen die zo groot is dat je nooit meer hoeft te werken en je moet bereid zijn om de rest van je leven in een vaag Zuid Amerikaans land te wonen onder een andere naam.
Het grote voordeel bij fraudebestrijding is dat mensen een te kleine buit kiezen, te lang doorgaan met hun acties en niet bereid zijn om te emigreren. Grote kans dus dat veel fraudeurs op deze wijze tegen de lamp lopen. Geld is leuk, maar je moet er ook wat mee kunnen doen, anders heb je er niets aan. Verdien jij het minimumloon en besluit je een briljante fraude op te zetten…koop daar dan geen nieuwe auto van die niet past bij je salaris.
Wat we daarnaast zien is dat vanwege de briljante wijze van die fraude de fraudeur daar graag erkenning voor wil hebben. Grote kans dat hij ooit zijn mond voorbij praat.
Afsluitend kunnen we stellen dat zowel voor de organisatie als voor de fraudeurs risico analyse een ideale tool is. Schat de kans in dat het gebeurd of lukt en bepaal de impact daarvan. Als het de potentiële fraudeur lukt om objectief naar zijn risico inschatting te kijken dan zou hij wel eens kunnen bepalen dat het misschien toch niet loont.
Oh je wilt het graag wat concreter? Nou dat kan, we hebben genoeg gegevens. Deel de buit door 3 (€ 2450,- : 3 = € 817,-), kijk vervolgens naar de straf (240 uur). Delen we nu de buit door het aantal uren werkstraf dan komen we uit op een uurloon van: € 3,40. In 2010 was het minimumloon voor iemand tussen de 23 en 65 € 65,35 per dag en dus € 8,17 per uur. Vraag je nu nog eens af of deze fraude heeft geloond.