Tag: fraude

Top 5 gevaren van de online kerstinkopen

  door

Na de poging van gisteren, doe we er nog een en nu een die op zich ook 365 dagen per jaar geldt, maar met de kerstinkopen voor de deur (of heb je ze inmiddels al gedaan?) komt het misschien nog van pas.

Door verschillende trucs worden mensen om de tuin geleid en zo wordt geprobeerd om persoonlijke en financiële gegevens te verzamelen. G Data heeft de vijf meest voorkomende praktijken op een rij gezet en geeft tips om de decembermaand veilig door te komen:

  1. E-mails met nepadvertenties
  2. Fraude met internetbankieren
  3. Vervalste e-mails van bezorgdiensten
  4. Vervalste e-mails van financiële instellingen
  5. Vervalste online kerstkaarten

(bron).

Al een stuk concreter, of niet? Ze geven in ieder geval ook concrete tips om de kans om slachtoffer te worden te verkleinen. Ook hiervan een korte opsomming:

  1. Gebruikers zouden een degelijke beveiligingsoplossing, inclusief virusscanner, firewall, spamfilter en http-filter moeten gebruiken.
  2. Betaal alleen online als dat kan met zogenaamde 2-way authentication, dus met een wachtwoord of pincode, én een telkens wisselende code, die wordt ontvangen op een speciale card reader of op mobiele telefoon.
  3. Zorg ervoor dat de updates van het besturingssysteem en alle programma’s op de pc zijn gedownload en geïnstalleerd.
  4. Spam kan het beste zonder te openen worden verwijderd.
  5. Controleer webwinkels nauwkeurig alvorens een aankoop te doen.
  6. Winkel nooit online met een openbare pc.
  7. Controleer tijdens het betaalproces of de informatie die u invoert wel versleuteld wordt verstuurd.
  8. Gebruik sterke wachtwoorden.

Een hele opsomming en voor de details verwijs ik je graag naar het originele bericht. Om het bericht niet onnodig lang te maken, ga ik er weinig aan toe voegen. Nou 1 tip dan:

  • Je kunt je aankopen natuurlijk ook gewoon in een fysieke winkel doen. Gezellig door de stad, met al die mooie lichtjes, lekker door de schappen neuzen om te kijken of je nog wat echt origineel kunt vinden.

Politie waarschuwt voor internetoplichting

  door

Na vorige week is het nu toch wel tijd om de politie weer in een wat beter daglicht te zetten.

De politie waarschuwt gebruikers van veilingsites als Marktplaats.nl voor internetoplichters. Aanleiding is een melding van een inwoonster uit Lochem, die haar trouwjurk te koop aanbood. Hierop werd gereageerd met een veel hoger bod dan de vraagprijs. Uiteindelijk bleek de koper met een ongedekte cheque te betalen, waardoor de vrouw de dupe van oplichting werd en er een behoorlijk bedrag van haar rekening is afgeschreven…Volgens de politie is dit voorval slechts één van de vele varianten die er mogelijk zijn bij de zogeheten Nigeriaanse fraude (bron).

Een nieuwe vorm van de Nigeriaanse scam of gewoon een variant op de bestaande scams? Inmiddels weten meer en meer mensen dat het zeer onwaarschijnlijk is dat ze een verre oom in een nog verder land hebben die hen een erfenis heeft nagelaten. Ook weten de vrijgezellen inmiddels dat ze drie keer na moeten denken als ze berichten uit het buitenland krijgen op hun dating-profiel. Maar er zijn natuurlijk nog vele andere manieren om onschuldige slachtoffers geld afhandig te maken.

Goedgelovig als we zijn, zullen de criminelen altijd manieren vinden. Lekker veilig en anoniem vanachter hun pc-tje. We zijn blij dat we van onze rommel (of tweedehands spulletjes) af zijn en we wensen de koper er heel veel plezier mee. Toch moeten we voorzichtig zijn, is het bod hoger dan de vraagprijs? Komt de bieder uit een exotisch land? Is het eigenlijk allemaal te mooi om waar te zijn? Dan is het misschien toch wijs en verstandig om je spulletjes niet aan die bieder te verkopen.

Voor je het weet zit jij met de gebakken peren, zonder geld en ben je je spullen kwijt. Omdat we het eigenlijk niet willen geloven, omdat het in de virtuele wereld heeft plaatsgevonden en omdat de politie er toch wel niets mee zal doen, is de kans groot dat aangifte uitblijft.

Toch is het goed om van dergelijke oplichtingszaken aangifte te doen. Het ene politiekorps zal daar meer mee (kunnen) doen dan het andere, maar dat is slechts een kwestie van tijd. Sterker nog, er zijn betere oplossingen.

Laagdrempelig en eenvoudig melding en aangifte doen
Wanneer iemand melding van oplichting doet via onderstaande link dan wordt deze beoordeeld door het Meldpunt Internetoplichting. Wanneer de Politie en het Openbaar Ministerie besluiten om naar aanleiding van een of meerdere meldingen een zaak op te pakken, dan kan men gevraagd worden om aangifte te doen. Dit verzoek ontvangt die persoon per e-mail.

Om aangifte te doen dient men in te loggen met DigiD, waarna bij de melding kunt klikken op de link “doe aangifte”. Het aangifteformulier opent dan, waarbij de informatie uit de melding al is overgenomen.
Voor meer informatie kijk op de internetsite www.mijnpolitie.nl

Man met 300.000 identiteiten gepakt

  door

Een Amerikaanse man is veroordeeld tot een gevangenisstraf van acht jaar wegens het bezit van 300.000 persoonlijke profielen. Op een externe harde schijf van de 40-jarige Robert Delgado vonden onderzoekers namen, adresgegevens, geboortedata en social security nummers. Ook werden er afbeeldingen aangetroffen die voor het vervalsen van creditcards en rijbewijzen waren te gebruiken (bron).

Dat is tenminste een gespleten persoonlijkheid. De vraag is natuurlijk wat je van plan bent met 300.000 identiteiten. Je kunt natuurlijk proberen om creditcards aan te vragen waarop je vervolgens schulden maakt voor degene van wie je de identiteit hebt gestolen. Maar is 300.000 dan niet een beetje veel? En je zult toch een behoorlijk dikke portemonnee moeten hebben om al die creditcards met je mee te zeulen.

Blijkbaar is 300.000 inderdaad te veel, want nu is de man toch opgepakt en zal voorlopig zijn cel met 300.000 anderen moeten delen. Zo zie je maar, uiteindelijk loop je tegen de lamp. Dat zie je wel vaker. Er wordt fraude gepleegd maar op een gegeven moment ga je te ver. Daar zit hem nu juist ook het probleem van fraude. Je kunt er niet meer mee stoppen omdat het dan op gaat vallen.

Binnen organisaties zie je dat ook nogal eens gebeuren. De mensen die fraude plegen zijn opvallend vaak aanwezig, ze nemen opvallend weinig vakantiedagen op en zijn bijna nooit ziek. Nu moeten we natuurlijk niet al onze beste medewerkers direct gaan verdenken van fraude, want er zijn er ook echt die gewoon betrokken zijn bij jouw organisatie…maar het geeft te raden.

Als je dan toch wilt frauderen dan is het de kunst om niet gepakt te worden. In die zin is het altijd een wedstrijd tussen de fraudeur en de anti-fraude afdeling. Op korte termijn wint een fraudeur nog wel eens, maar op de langere termijn is het toch meestal de anti-fraude afdeling die met nieuwe onderzoekstechnieken bestaande fraudes weet op te lossen…tenzij je dus geen anti-fraude afdeling hebt, dan is de kans groot dat je grote sommen geld misloopt.

Wie is binnen jouw organisatie degene met het hoogste aantal gewerkte uren? En is dat omdat hij zo betrokken is bij de organisatie of heeft hij een minder legale wijze gevonden om zijn salaris wat te verhogen?

Fraude loont…tenzij je gepakt wordt

  door

Gisteren hadden we het er nog over dat je als fraudeur bereid moet zijn om onder een andere naam in een vaag Zuid Amerikaans land te gaan wonen. Jij hebt die zin gelezen en dacht: als de buit maar groot genoeg is dan lukt me dat wel.

Maar weet je dat echt zeker?
De politie in Nieuwegein heeft deze week de voortvluchtige fraudeur Daan B. aangehouden. Hij werd vorig jaar tot vier jaar cel veroordeeld vanwege zijn rol bij de miljoenenfraude met Golden Sun en Royal Dubai, maar was sindsdien spoorloos.

Hoeveel zou jij nodig hebben om te vluchten en nooit meer terug te keren? 1 miljoen, 10 miljoen of nog een beetje meer? En naar welk land zou je vluchten dan?

Daan B. (37) meldde zich spontaan op het politiebureau. Hij stond al ruim een jaar wereldwijd gesignaleerd, sinds hij net als vrijwel alle medeverdachten naar Thailand vluchtte. B., die naast zijn gevangenisstraf werd veroordeeld tot het terugbetalen van 14 miljoen euro aan enkele honderden gedupeerde beleggers, is direct vastgezet.

14 miljoen en een leuk optrekje in Thailand is niet genoeg. Maar kennen we het verhaal van Bernard Madoff nog? Die had zelfs aan 65 miljard nog niet genoeg.

Wist je overigens dat Madoff slechts op de 10de plaats staat van meest beruchte fraudeurs? Laten we het lijstje in vogelvlucht verder even aflopen:
9. Sheridan Cox: De zoon van een Engelse legerofficier lichtte investeerders voor £520 miljoen op door leegstaande beursgenoteerde bv’s op te kopen en de aandelen te verkopen.

8. Graham Halksworth: Halksworth probeerde voor maar liefst $2,5 biljoen aan obligaties te verzilveren die, volgens de man zelf, waren afgegeven door de Amerikaanse overheid tijdens de communistische revolutie in China.

7. Ramón Báez Figueroa: Hij werd veroordeeld voor de grootste witwaspraktijk in de Dominicaanse Republiek ooit, goed voor $2,2 miljard.

6. Bernard Ebbers: Na onderzoek van de Amerikaanse beurswaakhond SEC bleek de fraude $11 miljard groot te zijn.

5. Jerôme Kerviel: Kerviel was werkzaam voor de Franse bank Société Générale en bouwde een positie op van bijna €50 miljard.

4. Alves dos Reis: Hij liet documenten vervalsen, waarop hij het recht kreeg om 100 miljoen Portugese escudobiljetten te drukken. Dos Reis werd in bewaring gebracht, waar hij een Londense drukkerij wist te overtuigen om 200.000 biljetten van 500 escudo te drukken. Maar bedenk: het was pas 1920.

3. Nick Leeson: De aardbeving van Kobe op 17 januari 1995 betekende het einde voor Leeson’s handelingen, de Aziatische aandelenmarkten kelderden en het verlies liep op tot £1,4 miljard

2. Kenneth Lay: Met zijn Enron schreef hij bij elk contract de afgesproken prijs meteen bij als winst. Hierdoor leek het energiebedrijf gigantische omzetten te draaien, en investeerders stapten maar wat graag in.

Tromgeroffel…

1. Charles Ponzi: Hij beloofde beleggers enorme rendementen, die werden betaald van de inleg van nieuwe beleggers. Op het hoogtepunt, zo rond 1920, draaide Charles Ponzi een voor die tijd gigantische omzet van $250.000 per dag.

Fraude loont, tenzij je gepakt wordt.

Drank maakt meer kapot dan je lief is

  door

Als je barman bent, kan ik me nog voorstellen dat je de verleiding niet kunt weerstaan om zelf je beste klant te worden. Maar het overvallen van je eigen bar…het moet toch niet gekker worden. Maakt drank dan echt meer kapot dan je lief is?

De 32-jarige barkeeper die met twee klanten een overval pleegde op zijn eigen café in Stadskanaal is daarvoor door de rechtbank in Groningen veroordeeld tot een werkstraf van 240 uur (bron).

Los van het feit dat het misschien niet heel verstandig is om je eigen kroeg te overvallen (een typisch gevalletje interne fraude) slaat het helemaal nergens op als je dat met 2 anderen doet. Zo moet je de buit nog door drieën delen ook waardoor je er niet rijk van zult worden.

Laten we eens wat meer kijken naar dit soort zaken met interne betrokkenheid en de redenen daarachter. Die reden is overigens niet zo ingewikkeld: geldelijk/persoonlijk gewin. Wat dan wel weer vreemd is, is dat iemand een dergelijk groot risico wil lopen voor een relatief klein bedrag (in dit geval € 2450,-).

Hoewel ik natuurlijk betaald wordt om dit soort incidenten te voorkomen, is mij altijd duidelijk gemaakt dat als je dan toch besluit om het te doen, je het ook goed moet doen. Wat dat betekent? Nou, simpel: je moet een buit weten te bemachtigen die zo groot is dat je nooit meer hoeft te werken en je moet bereid zijn om de rest van je leven in een vaag Zuid Amerikaans land te wonen onder een andere naam.

Het grote voordeel bij fraudebestrijding is dat mensen een te kleine buit kiezen, te lang doorgaan met hun acties en niet bereid zijn om te emigreren. Grote kans dus dat veel fraudeurs op deze wijze tegen de lamp lopen. Geld is leuk, maar je moet er ook wat mee kunnen doen, anders heb je er niets aan. Verdien jij het minimumloon en besluit je een briljante fraude op te zetten…koop daar dan geen nieuwe auto van die niet past bij je salaris.

Wat we daarnaast zien is dat vanwege de briljante wijze van die fraude de fraudeur daar graag erkenning voor wil hebben. Grote kans dat hij ooit zijn mond voorbij praat.

Afsluitend kunnen we stellen dat zowel voor de organisatie als voor de fraudeurs risico analyse een ideale tool is. Schat de kans in dat het gebeurd of lukt en bepaal de impact daarvan. Als het de potentiële fraudeur lukt om objectief naar zijn risico inschatting te kijken dan zou hij wel eens kunnen bepalen dat het misschien toch niet loont.

Oh je wilt het graag wat concreter? Nou dat kan, we hebben genoeg gegevens. Deel de buit door 3 (€ 2450,- : 3 = € 817,-), kijk vervolgens naar de straf (240 uur). Delen we nu de buit door het aantal uren werkstraf dan komen we uit op een uurloon van: € 3,40. In 2010 was het minimumloon voor iemand tussen de 23 en 65 € 65,35 per dag en dus € 8,17 per uur. Vraag je nu nog eens af of deze fraude heeft geloond.

Dertien studenten gepakt na cijferfraude

  door

In de Verenigde Staten zijn dertien studenten wegens cijferfraude gepakt, nadat één het wachtwoord voor het cijfersysteem had bemachtigd. De 19-jarige Tyler Coyner wijzigde niet alleen zijn eigen cijfers, hij verkocht de inloggegevens ook aan twaalf andere studenten die er vervolgens hun eigen cijfers mee aanpasten. Door de aanpassingen van zijn cijfers eindigde hij bovenaan zijn klasgenoten en kreeg hij een beurs voor de Universiteit van Nevada (bron).

De vraag die we ons kunnen stellen is of dit nu juist een slimme of een hele domme student is. Een goede hacker of cracker (als we het al zo mogen noemen) of een goede crimineel is het in ieder geval niet. Het kenmerk van een geslaagde aanval is dat niemand erachter komt, dat lijkt bijna gelukt als Tyler niet zo hebberig was geweest om er ook op korte termijn geld aan te verdienen. Ook is het natuurlijk niet al te slim om jezelf direct bovenaan de lijst te zetten.

Had hij zijn mond kunnen houden, dan is de kans groot dat niemand er ooit achter was gekomen. Hij een beurs voor de universiteit en dus later veel meer kans op een hoger salaris. Nee, deze jongen koos voor het korte termijn succes en heeft het account doorverkocht aan 12 andere studenten. Deze hebben er waarschijnlijk niet al te veel geld voor betaald, in ieder geval minder dan hij ooit met zijn universitaire titel had kunnen verdienen.

Dit is overigens niet de eerste keer dat we een dergelijke fraude zien (en waarschijnlijk ook niet de laatste). Opvallend is wel dat van de gevallen die bekend zijn het meestal niet is uitgekomen omdat de scholen er zelf achter kwamen. Nee, in het merendeel van de gevallen kon de student zijn mond niet houden. Net als in de grote mensen wereld, veel criminele acties slagen perfect, zonder dat er getuigen of bewijs te vinden is. Waarom zaken dan toch opgelost worden? Dat heeft te maken met de psyche van de mens die nauwelijks in staat is zijn “successen” voor zich te houden.

Marktplaatsoplichter krijgt 18 maanden cel

  door

Een 27-jarige man die op Marktplaats zeker vijftig mensen heeft opgelicht gaat voor achttien maanden de gevangenis in en moet zijn slachtoffers vergoedingen betalen…De man uit Gilze bood via Marktplaats spelcomputers en laptops aan en liet mensen geld over maken naar een rekening, na ontvangst van het bedrag leverde hij de goederen echter niet (bron).

Het lijkt zo makkelijk, je biedt allerlei producten aan via Marktplaats en levert vervolgens niet. Gelukkig wordt hier steeds meer aandacht aan geschonken en zowel de politie als Marktplaats werken er hard aan om dit soort oplichtingspraktijken minder interessant te maken.

Degene die hier nog mee weg denkt te komen is: of heel naïef of heel slim (zo lang hij of zij niet gepakt wordt natuurlijk).

Voor bovenstaand geval is natuurlijk duidelijk dat het om oplichting gaat. Je betaald maar krijgt vervolgens niet geleverd. Foute boel. Maar er zijn natuurlijk ook allerlei linke lui die het grijze gebied opzoeken. Ze zoeken naar de mogelijkheden die heel veel weg hebben van oplichting maar dat net niet zijn. Zo kunnen ze bijvoorbeeld producten tegen een scherpe prijs aanbieden en als je hapt blijkt dat product niet meer leverbaar. Een interessanter product tegen een hogere prijs maar met een hogere korting kunnen ze dan weer wel leveren. Deze methode, die op zijn engels bait-and-switch wordt genoemd is trouwens niet specifiek voor internetaankopen. Nee ook bij het gewone winkelen wordt je bij de neus genomen.

In Nederland is het bijna het hele jaar door uitverkoop. Althans dat is wat ze ons willen doen geloven. Mooie stickers op de etalage waarbij wij denken dat we 20% korting krijgen. Waarop we die 20% korting krijgen wordt ons niet verteld. En als ze ons zelfs 50% korting geven dan nemen we er lekker 2 want dan is het 2 voor de prijs van 1. Ja, ja, blijf er vooral lekker in geloven, maar we worden bij de neus genomen, dat kan ik je wel vertellen. Overigens wil ik wel even opmerken dat dit niet direct oplichting hoeft te zijn, de wet geeft gewoon de mogelijkheid om het te doen. Sterker nog, al zou je als winkelier hier niet aan mee willen doen dan heb je een probleem en ga je zeer waarschijnlijk failliet.

Een mooi verhaal over een ander grijs gebied om vandaag en deze week mee af te sluiten. Het is al weer jaren geleden dat ik dit hoorde en deze aanbieding is inmiddels ook niet echt interessant meer voor mensen. In de tijd dat de mobiele telefoon op kwam en we nog gebruik maakte van de zogenaamde semafoon werden er via een marktplaats piepers aangeboden voor een bedrag van rond de 100 gulden. Een aantal mensen geloofden dat het hier ging om de in de volksmond zo genoemde semafoon, ze twijfelden niet en bestelde snel een gloedje nieuwe semafoon. Na overmaken van het bedrag kregen ze een mooie aardappel thuis gestuurd, want ja die noemen we ook wel pieper. Oplichting of een creatieve geest? Wie het weet mag het zeggen.

Oh ja, ik wil mensen niet op verkeerde ideeën brengen, dus doe ik het in de vorm van een waarschuwing: een mobieltje kan ook meerdere betekenissen hebben, het is dus niet gezegd dat je er ook echt mee kunt bellen.

Frauderende manager betaalt met teddyberen

  door

Nog zo’n opmerkelijke kop die triggerde om verder te lezen. Het is een bericht van alweer even geleden maar het blijft relevant.

Hedgefondsmanager Paul Greenwood moet voor zijn rol in een omvangrijke fraudezaak in de VS een miljoenenboete betalen. Donderdag schoot zijn verzameling teddyberen hem te hulp. Veilinghuis Christie’s in Londen veilde de 655 knuffelbeesten van het beroemde Duitse merk Steiff voor een recordbedrag van 1,23 miljoen euro…De opbrengst is voor Greenwood een druppel op een gloeiende plaat. Naar verluidt bedraagt zijn boete 85 miljoen dollar. Afgelopen zomer bekende hij voor ten minste 550 miljoen dollar investeerders te hebben opgelicht.(bron)

Het is natuurlijk al opvallend genoeg dat een boete betaald moet worden vanuit de veiling van een verzameling teddyberen en dat het bedrag slechts een druppel op een gloeiende plaat is. Maar dat is niet echt wat me opvalt. Nee, ik lees dat er een boete van 85 miljoen dollar gegeven is voor een oplichting van 550 miljoen dollar. Zo maak je de witte boorden criminaliteit wel erg aantrekkelijk en er zijn weinig legale “investeringen” met een hoger rendement (ik ken ze in ieder geval niet, jij wel? Laat het me weten).

Moet een boete niet hoger zijn dan het bedrag wat je er zelf aan over hebt gehouden? Zou de boete niet een veelvoud van die 550 miljoen moeten zijn? Niet dat een dergelijke boete ooit afbetaald kan worden want van een kale kip kun je immers niet plukken maar een boete van 85 miljoen is ook niet zo opgehoest (tenzij je die 550 miljoen natuurlijk goed hebt gereserveerd).

En lijkt het misschien belachelijk om bijvoorbeeld een boete van 1,1 miljard te geven, maar er worden ook straffen uitgedeeld waarbij 4x of langer levenslang wordt geeist. En geloof me, de kans dat je een straf van 4x levenslang uit kunt zitten is toch nog steeds een stuk kleiner dan dat je een boete van 1,1 miljard af kunt betalen.

Die 655 teddyberen hadden ze wellicht beter aan de slachtoffers kunnen geven, dan hadden ze daar in ieder geval nog troost bij kunnen zoeken.

Cybercrime vaker van binnenuit dan gedacht

  door

Vooral de eigen collega’s maken zich schuldig aan ernstige vormen van computercriminaliteit. Een op de acht bedrijven heeft hier in 2009 mee te maken gehad. Steeds meer bedrijven zijn in zeer grote mate afhankelijk van ICT (83%). 42% van de ondervraagden ziet dat cybercrime in 2009 is toegenomen, tegenover 8% die een afname heeft gesignaleerd.

Bedrijven zien cybercrime vooral als externe dreiging, aldus 73 procent van de ondervraagden. Laten we de minder ernstige vormen van cybercrime (spam en virussen) buiten beschouwing dan blijkt uit dit onderzoek dat het vooral de eigen collega’s zijn die ernstige misdrijven kunnen begaan. Volgens de onderzoekers zegt twaalf procent last te hebben gehad van fraude met gegevens en tien procent van diefstal van gegevens. ‘De impact op een organisatie kan enorm zijn.’, aldus Monique Otten van Ernst & Young. ‘In deze tijden wordt intern gepleegde cybercrime juist versterkt door personele wijzigingen en omdat medewerkers onzeker zijn over hun toekomst’ (bron)

Binnen de securitywereld is al langer bekend dat de grootste bedreigingen niet van buiten komen maar juist van binnen. Raar eigenlijk dat de meeste beveiligingsmaatregelen zich nog steeds richten op de buitenwereld. Firewalls, anti-virus maatregelen, sloten op de deur en ga zo maar door. Allemaal bedoeld om bedreigingen van buiten tegen te houden. Medewerkers, met een inlog-account en een toegangspas hebben vrij toegang tot informatie en delen van het gebouw waar je ze liever niet wilt zien.

Een discussie die we al vaker gevoerd hebben: welke rechten heeft een beheerder bijvoorbeeld nodig om zijn werk goed te kunnen doen? Natuurlijk moet hij/zij back-ups kunnen maken en incidenten kunnen verhelpen, maar daarvoor hoeft hij nog steeds niet bij de inhoud van de informatie.

In tijden dat veel organisaties bezuinigen wordt het risico alleen maar groter. Beheerders die op zoek moeten naar een nieuwe baan vormen een groot risico, wat doen zij allemaal op het netwerk voordat ze de organisatie verlaten? Waarom laat je hen de rechten behouden tot de laatste dag? Beter is de rechten direct in te nemen zodra duidelijk is dat afscheid van hem of haar moet worden genomen.

Zelfde geldt natuurlijk voor de andere medewerkers. Zij kunnen op het netwerk en in de systemen bij allerlei bedrijfsvertrouwelijke informatie, weet je zeker dat ze deze informatie niet bewerken, verwijderen of kopieren voor eigen gebruik?

Bij bezuinigingen (die helaas vaak gepaard gaan met ontslagrondes) is beveiliging een belangrijk aspect, dat we nog maar zelden terug zien in de bezuinigingsplannen.

‘Veel fraude met leaseauto’

  door

Van de 250 duizend mensen die aan de Belastingdienst opgaven niet meer dan de toegestane 500 kilometer privé onbelast te hebben gereden, bleken veertigduizend van hen te hebben geknoeid met hun rittenregistratie…Vanaf volgend jaar staat hierop een basisboete van 4920 euro (bron).

Veertigduizend leaserijders die geknoeid hebben met de rittenregistratie? Wow, is dit een echt aantal dat gemeten is of uit een steekproef doorberekend?

Vanaf volgend jaar een basisboete van € 4920? Ik weet niet wat nu de consequentie is, maar hoewel dit bedrag misschien wat hoog klinkt, is het voor veel leaserijders altijd nog minder dan de bijtelling. Als het dan ook nog aftrekbaar is, ja dan kan het misschien heel interessant worden. Maar goed, het is een basisboete, als ze je pakken zul je best het haasje zijn.

Als afsluiting nog even een sommetje voor Wouter Bos: € 196.800.000 (40.000 x € 4920), kun je daar wat mee om de staatsschuld iets te verminderen? Of misschien kunnen jullie het stoppen in het potje voor het storten van asfalt.