Verander risico: Slechte projectschattingen (tijd, geld)

Vandaag gaan we in op het risico: Slechte projectschattingen (tijd, geld)

Het lastige bij het plannen van veranderingen is dat we moeten redeneren met het doel voor ogen. Als we de planning mochten opstellen als we het resultaat bereikt hebben dan wordt het natuurlijk een stuk makkelijker.

Slechte planningen zorgen ervoor dat we het risico lopen dat we uit de tijd en uit het geld lopen. We moeten daarbij steeds de afweging maken tussen wat nog reëel en wat nog haalbaar is. Hoe strakker je de planning maakt hoe aanlokkelijker de business case er vooraf misschien uitziet. Maar hoe groter de kans dat we moeten herplannen. Met alle gevolgen voor de tijd en het geld. Het kan zomaar zijn dat we met een iets ruimere planning vooraf het resultaat met minder geld en tijd kunnen bereiken dan met een te strakke planning.

Het nadeel hiervan is echter dat het achteraf nog steeds “een koe in de kont kijken” is. In de praktijk is veelal niet meer na te gaan of een betere planning uiteindelijk goedkoper was geweest. Er hebben zich tijdens de uitvoering immers allerlei andere aspecten voorgedaan die we niet of onvoldoende onderkend hadden waardoor de uitkomsten nauwelijks feitelijk te vergelijken zijn met de vooraf opgestelde planning.

We zien dit bijvoorbeeld terug bij het uitbesteden van IT. Dit zijn ingewikkelde projecten die meestal veel tijd in beslag nemen. De gedachte op voorhand is dat uitbesteden een stuk goedkoper zal zijn terwijl de kwaliteit van de IT omhoog vliegt. Maar omdat deze projecten lang duren is naderhand nog moeilijk na te gaan of het nu echt goedkoper en/of beter is. In de tussentijd is er zoveel veranderd dat de begin- en eindsituatie nauwelijks te vergelijken zijn.

Verander complexiteit: Gevoeligheid voor vertragingen

Vandaag gaan we in op de complexiteitsfactor: Gevoeligheid voor vertragingen

Eén van de aspecten waar veranderingen veelal op stuk lopen zijn tijdsvertragingen (de andere twee zijn kosten en resultaat). In de planning proberen we daar uiteraard zo goed mogelijk rekening mee te houden en we geven realistische planningen af.

Vaak zien we dat het management stuurt op tijd, geld én kwaliteit. Dit is echter een onmogelijke combinatie die de duivelsdriehoek wordt genoemd. Kijk dus goed welk van de aspecten van de duivelsdriehoek het meest kritisch is. Is dat de planning of deadline? Dan moeten we extra goed bepalen welke aspecten tijdens de uitvoering voor vertragingen kunnen zorgen.

5 tips om snel cash aan te boren

Op sommige momenten zou je willen dat je over meer cash geld kon beschikken om investeringen te doen. Je kunt natuurlijk naar de bank, maar die geven inmiddels ook niet zo makkelijk meer geld om risicovolle investeringen te financieren. Sprout kwam met de volgende tips om toch snel geld aan te boren voor de momenten waarop je dat (tijdelijk) nodig hebt.

1. Cashflow
2. Bancaire kredieten
3. Factoring
4. Mezzanine financiering
5. Debt for equity

Dit zijn met name manieren om te overleven op het moment dat het water aan de lippen staat. Hopelijk hoef je nood in paniek om je heen te kijken waar je het geld vandaan moet halen. Hopelijk heb je tijd en een goed plan om de investering voor elkaar te krijgen.

Daarom zou je ook moeten kijken naar Crowd Funding. In Amerika al jaren een grote bron van geld en in Nederland lijkt het ook meer en meer aan te slaan. Heb je een goed idee dan is het zeker de overweging waard maar dan wel eerst goed verdiepen in de mogelijkheden, de kansen en de risico’s.

Staat het water je echt aan de lippen dan is het de vraag of Crowd Funding je ten dienste kan staan.

Security-training voor personeel is geldverspilling

Security-training voor personeel is geldverspilling althans, volgens Dave Aitel van beveiligingsbedrijf Immunity.

Het trainen van gebruikers om bijlagen en links in verdachte e-mails niet te openen is weggegooid geld, aldus een bekende beveiligingsexpert. Volgens Dave Aitel van beveiligingsbedrijf Immunity is het een “hardnekkige mythe” dat bedrijven hun veiligheid kunnen verbeteren door het personeel te leren hoe ze kunnen voorkomen om de organisatie met malware te infecteren (bron).

Nu kun je met training alleen natuurlijk nooit alle dreigingen buiten de deur houden en er zullen altijd medewerkers zijn die blind op allerlei linkjes klikken. Maar om te zeggen dat het geldverspilling is, gaat mij te ver.

Het gaat altijd om de combinatie van de juiste technische, organisatorische en procedurele maatregelen. Vergeten we er een dan hebben we een probleem en zal onze beveiliging wankelen. Daarom kan training nooit weggegooid geld zijn…mits we ons richten op de juiste aspecten en mits we die training aanvullen met andere maatregelen.

Ik ben het er wel mee eens dat de huidige manier waarop we geld stoppen in security awareness vaak weggegooid geld is. Maar dat komt niet omdat training niets toevoegt maar omdat we de verkeerde manier van trainen volgen.

De basis en de theorie zijn heel simpel: richt je op kennis, houding en gedrag en ook in die volgorde. In de praktijk zien we echter dat men zich vooral richt op kennis en dat we houding en gedrag uit het oog verliezen of simpelweg niet weten hoe we die kunnen beïnvloeden.

We kunnen blijven stellen dat de security manager verantwoordelijk is voor de training, maar daarbij heeft hij of zij wel ondersteuning nodig. Vanuit security kunnen we de inhoud goed aangeven maar we zijn geen experts op het gebied van educatie en/of menselijk gedrag. Juist als we daar experts bij betrekken die weten hoe dat exact werkt zijn we al een stap verder.

Nou ja, als we het op de juiste manier doen dan is security training geen weggegooid geld, maar we hebben voorlopig nog wel stappen te zetten om de “return on investment” te verhogen.

MKB´er voelt zich niet veilig bij storten contant geld

Dit lijkt weer een onderzoek in het kader van: Wij van WC-eend, adviseren WC-eend. Maar goed, we laten het niet onaangekondigd aan ons voorbij gaan.

Bijna een op de drie ondernemers voelt zich niet veilig bij het wegbrengen van contant geld naar de bank of bij de aanwezigheid van cash op de werkvloer. Dat blijkt uit het onderzoek ‘Veilig met cash’ van G4S…Slechts 4% van de MKB’ers zet waardetransport in. 76% van de MKB’ers stort nog steeds zelf het contant geld af of laat dit door een medewerker doen. Meer dan de helft van de ondernemers geeft aan dit minimaal eens per week te doen bij de bank (56%). Het gaat in dit geval voornamelijk om bedragen tot € 1000,- (48%) of bedragen tussen de € 1000,- en € 2500,- (29%). Meer dan een derde (37%) haalt nog zelf wisselgeld op bij de bank (bron).

Voer voor criminelen, want die kennen de statistieken nu ook. Maar waar aan voorbij wordt gegaan is de reden van het zelf afstorten. Het merendeel van de retailers vindt het inzetten van waardetransport een te dure oplossing voor het relatief kleine bedrag dat ze af willen storten. Daar kunnen we natuurlijk makkelijk over heen stappen, maar plaats jezelf eens in de schoenen van die retailer.

De hele week hard gewerkt voor ons geld, nu zit de kassa (of hopelijk de kluis) vol met een bedrag dat door de verzekeraar niet meer verzekerd is. We zullen het geld dus op de bank moeten storten. Het storten van dat bedrag kost de retailer al geld, moet je nagaan wat er aan winst overblijft als hij ook nog eens besluit om daarvoor een waardetransporteur in te zetten. Er blijft zo weinig van zijn zuur verdiende centjes over.

Op zich zijn er al hele goede oplossingen voor het veilig afstorten of afvoeren van geld. Denk alleen maar aan de zogenaamde “inkt-cassettes”. Bij inzet van dergelijke middelen is een dure, zwaar bepantserde waardetransport auto in principe overbodig. In principe, juist, je leest het goed. De oorsprong zit hem in de wet- en regelgeving op dit gebied.

Bij het opstellen van de (inmiddels verouderde) wet- en regelgeving is nog uitgegaan van de bepantserde waardetransport auto. De zogenaamde “end-to-end” oplossingen (die bijvoorbeeld met een inkt-cassette bereikt zou kunnen worden) zijn daarbij buiten beschouwing gelaten (omdat ze toen nog in de kinderschoenen stonden). Onduidelijk is wie nu het initiatief gaat nemen voor nieuwe wet- en regelgeving. De waardetransporteurs in ieder geval niet, die beschermen graag de markt en hun investeringen (lees: hun wagenpark). Erg? Ach, daar heb ik nu even geen mening over die ik wil ventileren…maar daarin zit hem wel een groot deel van het probleem.

We moeten dus niet verbaasd kijken naar die retailer die het inzetten van waardetransport te duur (en te lastig) vindt? Nee, dat is slechts het gevolg van een probleem met een andere oorzaak. Willen we het anders doen dan zal eerst de wet- en regelgeving op dit gebied aangepast moeten worden waarna de kosten voor de retailer naar beneden toe bijgesteld kunnen worden. Willen we de MKB-er een veiliger gevoel geven, dan zullen we met de juiste eerste stap moeten beginnen.

Hocus, pocus, pilates, pas…

De helft van een geldtransport van bijna twee miljoen dollar van Kenia naar Nederland is spoorloos verdwenen. Het vervoer werd uitgevoerd door British Airways via Londen, maar bij aankomst in de Britse hoofdstad ontbrak 930.000 dollar (bron).

Als ik jullie was ging ik eens bij de Slowaakse autoriteiten op bezoek…die goochelen wel meer met tassen en koffers.

Opvallend aan dit bericht?

  • Dat van de 2 miljoen niet het hele bedrag weg is…of een slechte dief of een dief die niet het vel over iemands been wil trekken.
  • 2 miljoen dat van Kenia naar Nederland wordt gevlogen? Zo er in Kenia een hulpactie voor de Nederlanders die lijden onder de recessie zijn opgestart? Help Nederland de winter door…
  • Waarom wordt er zoveel cash geld overgevlogen, nooit van overboekingen gehoord?
  • Heeft een vliegtuig dat geld vervoert ook in koeienletters “waardetransport” op de zijkant staan?

Raar verhaal, als je het mij vraagt. Misschien is dit de opvolger van de “Nigeriaanse scam”? De “Keniaanse scam” klinkt goed, toch? Of het heeft gewoon te maken met de wisselkoersen…zoveel is de dollar nu ook niet meer waard, zeker niet als je hem eerst omwisselt naar de pond en dan naar de euro, kom, kom de banken moeten er toch ook wat aan verdienen.

Volgende keer gewoon gebruik maken van de KLM, dat is immers “The Reliable Airline”

 

Ondernemers willen af van onveilig contant geld

Ondernemers willen minder contant geld in de kassa. Het is duurder dan pinnen en het is onveilig vanwege bijvoorbeeld het risico op overvallen…De Gezamenlijke Toonbankinstellingen gaan samen met de banken aan de slag om de komende jaren 1 miljard extra pintransacties te bewerkstelligen, en willen 35.000 meer betaalautomaten (bron).

Leuk natuurlijk dat ze minder contant geld willen hebben, maar hiermee schuiven ze dus het risico direct door naar de banken. Banken hebben in 2008 voor 31 miljoen euro schade geleden als gevolg van het zogenaamde skimmen. Dat is ruim twee keer zoveel als een jaar eerder. Trekken we die lijn door dan zouden ze nu dus zo’n 62 miljoen euro schade moeten lijden. Mogen de banken nu dan ook extra eisen gaan stellen aan de winkels of moeten zij niet zeuren en de schade gewoon vergoeden?

Voor de consument natuurlijk goed dat de bank de schade vergoedt, maar raad eens wie de schade nu echt betaald? Juist, de banken moeten het toch ergens vandaan halen dus de consument betaald uiteindelijk. Nee als de winkels minder contact geld in huis willen hebben bestaat er maar een advies: verlaag de prijzen drastisch. Alles is toch al te duur dus daar kan best wat vanaf, jullie blij, wij blij. Das pas een echt goede oplossing.

Hier kun je zien hoe de skimmers te werk gaan (beetje lang filmpje, sorry, moet je maar even in je lunchpauze kijken):