Vandaag gaan we in op de complexiteitsfactor: De leveranciersselectie
De leveranciersselectie speelt een rol in de complexiteit omdat niet altijd de goedkoopste leverancier de beste is en de grootste leverancier niet altijd goed bij jouw organisatie past. Het gaat om de machtsverhoudingen en de samenwerking die jij aan kunt gaan met je leveranciers.
Natuurlijk kunnen we op zoek gaan naar zogenaamde “partners”. Maar bedenk wel dat de leveranciers een ander belang kunnen hebben en meerdere klanten moeten bedienen. Kies je voor de goedkoopste dan loop je risico’s dat ze het werk niet goed doen of slechte kwaliteit leveren. Kies je daarentegen voor een grote speler op de markt dan loop je het risico ondergesneeuwd te raken. Jij bent wellicht een te kleine klant om serieus te worden genomen.
We zien dat terug bij de grote spelers op IT-gebied. Wereldwijd opererende organisaties die grote wereldwijde klanten hebben. Ze houden elkaar in de houdgreep en proberen zoveel mogelijk van elkaar te profiteren (ten koste van elkaar). Klinkt niet echt als “partnership”.
Voor een grote opdrachtgever moest ik eens een sFTP verbinding in laten richten tussen twee locaties. Zonder op de details in te gaan van zo’n sFTP verbinding stelt het niet bijzonder veel meer voor dan een aantal poorten op een firewall open zetten. De IT-leverancier, een grote wereldwijde en bekende speler, wilde dit wel regelen. Het zou de organisatie € 100.000 en 8 maanden doorlooptijd kosten. Die verbinding hebben we dus maar niet aan laten leggen.
Als jij, als minder grote of niet wereldwijde organisatie, kiest voor een dergelijke leverancier dan heb je wellicht niet de hoogste prioriteit. Als jij dan in de houdgreep wordt gehouden dan ga je daar zeker last van ondervinden.
Advies is dus om op zoek te gaan naar de juiste leveranciers. Leveranciers die misschien qua omvang vergelijkbaar zijn waardoor je samen kunt werken. Ben je zelf een grote speler dan kun je natuurlijk ook op zoek naar kleine leveranciers die jij in de houdgreep kunt houden, maar ook dat levert risico’s op. Kortom: evenwicht tussen opdrachtgever en opdrachtnemer is het doel.