Career essentials: 7 body language tips

Vandaag een Engelstalige lijst met tips over lichaamstaal. We gaan er voor het gemak vanuit dat Engels niet het probleem zal zijn en dat je de vertaling zelf wel kunt maken. Lukt je dat niet en wil je toch graag het hele artikel op CNBC lezen dan rest je helaas niets anders dan Google Translate.

1) Posture
2) Handshake
3) Touch
4) Tonality
5) Dress
6) Feeling vulnerable
7) Standing position

Helaas voor de mannelijke lezers onderons zijn het de vrouwen die de lichaamstaal veel makkelijker oppikken. Wij zullen er net iets meer moeite voor moeten doen om de lichaamstaal te lezen en te interpreteren. Toch draait het in veel, heel veel, gevallen niet zozeer om wat je inhoudelijk kunt maar hoe je communiceert. En je raadt het al: lichaamstaal is een belangrijk onderdeel van die communicatie.

Heb je je er nog nooit serieus in verdiept dan is dat misschien nog wel de belangrijkste tip van vandaag: koop een boek over lichaamstaal of Google er eens op. En het is niet voldoende om er alleen een boek over te lezen. Je moet het daarna in de praktijk brengen. Je moet de ander proberen te lezen en je moet begrijpen welke signalen je zelf uitstraalt. Daar ga je waarschijnlijk nog een hele kluif aan hebben maar het gaat hier niet om het doel maar om de reis ernaar toe.

Nog een laatste tip voor vandaag: zit je weer eens in zo’n oersaaie vergadering waar je eigenlijk niet veel te zoeken hebt? Dan kun je dat podium mooi als oefenterrein gebruiken. Analyseer en kijk welke signalen mensen uitstralen en hoe ze op elkaar reageren. Zo kom jij dat oersaaie uur een stuk beter door en wordt iedere vergadering een oefening.

Tapes met data 800.000 mensen verloren tijdens oefening

In de Verenigde Staten zijn tijdens een “disaster recovery” oefening verschillende back-up tapes met de gegevens van 800.000 burgers kwijtgeraakt. Na de oefening door IBM werden de tapes naar Iron Mountain gestuurd, maar kwamen daar niet aan. Op de tapes stonden namen, adresgegevens, social security nummers, rijbewijs- of identificatienummers, zorgverzekering en informatie van de werkgever (bron).

Een opmerkelijk bericht, als je het mij vraagt. Is de basis van een oefening niet dat het wel eens verkeerd zou kunnen gaan en dat je juist oefent om in geval van echte nood over de juiste “disaster recovery” maatregelen te beschikken? We analyseren de oefening en trekken de “lessons learned” zodat we goed voorbereid zijn.

Een basis principe daarbij is dat je een dergelijke oefening nooit uitvoert met daadwerkelijke gegevens. Nee, voor de oefening maak je gebruik van fictieve gegevens (of op zijn minst zorg je ervoor dat de gegevens versleuteld zijn…hoewel dat zeker niet de voorkeur heeft, fictief is in dit geval toch echt beter).

Maar goed, de tapes zijn opgestuurd en onderweg kwijt geraakt. We kunnen in ieder geval de les trekken dat we dergelijke gegevens of tapes niet zomaar versturen. Ik stel me zo voor dat ze gewoon in een doosje zijn gestopt met een adressticker erop. Ja ja. Mooie “disaster recovery” strategie is dat. In geval van nood wil je toch zeker weten dat de gegevens op een andere plek nog voorhanden zijn. Verzending via een reguliere poststroom lijkt me dan niet de veiligste oplossing.

Al snel zullen we denken dat we natuurlijk ook gewoon lege tapes zouden kunnen versturen om helemaal geen risico te lopen. Maar dat werkt niet. Nee, we willen juist testen of we nog bij de gegevens kunnen na een incident. We willen dus wel degelijk dezelfde hoeveelheid gegevens hebben, maar dan wel gerandomiseerd (zie ook de opmerking daarover op Security.nl).

Een positief aspect is dat men in ieder geval oefent. Er zijn nog genoeg organisaties die de op papier geweldige “disaster recovery” strategie nooit in de praktijk testen en dan na een incident de deksel lelijk op de neus krijgen. Daarbij kunnen we dan weer onderscheid maken in organisaties die helemaal niet stil staan bij dat testen (ze weten het gewoon niet) of die organisaties die weten dat ze moeten testen maar daarvoor niet goed zijn ingericht.

Er wordt nog wel eens te makkelijk gedacht over de “disaster recovery”. Het proces staat op papier, de plannen staan in de kast en klaar zijn we. Helaas wijkt de test omgeving totaal af van de productie omgeving en echt testen kunnen we dus niet. Jammer, want er wordt veel geld aan uit gegeven zonder dat we enige zekerheid hebben.

Het is nu maar te hopen dat de gegevens van de 800.000 mensen ook echt verloren is geraakt en niet in verkeerde handen is gekomen. Op de tapes stonden immers namen, adresgegevens, social security nummers, rijbewijs- of identificatienummers, zorgverzekering en informatie van de werkgever. Gegevens waarmee identiteitsdiefstal een peulenschil wordt.

Geen jaarlijkse ontruimingsoefening bij 60 procent organisaties

Volgens een steekproef van de Brandwondenstichting onder vijfhonderd instanties, waaronder ziekenhuizen en scholen, oefent 40% van de organisaties jaarlijks een ontruimingsoefening. De andere 60% doet dat dus niet (bron). Volgens de gemeentelijke verordening Brandveiligheid en hulpverlening moet de BHV-organisatie van een bedrijf jaarlijks een ontruimingsoefening houden.

Jammer genoeg blijkt uit de tekst niet waarom organisaties geen ontruimingsoefeningen houden. Weten ze niet dat het verplicht is? Hebben ze geen BHV-organisatie die het voor ze regelt? Vinden ze het te lastig? Of misschien vinden ze het wel te duur. Als er binnen jouw organisatie geen ontruimingsoefening wordt gehouden is het tijd om de BHV-organisatie daar op aan te spreken. Tot die tijd kun je zelf ook maatregelen nemen door vanaf je werkplek eens goed om je heen te kijken.Weet je waar de nooduitgang is? Weet je hoe je zo snel mogelijk het gebouw kunt verlaten? Zorg ervoor dat je zelf weet hoe je je in veiligheid kan brengen.

Hopelijk blijft het bij een oefening en hoef je het nooit in de praktijk te brengen. Want geloof me, een oefening gaat er heel anders aan toe dan een echte brand.