In de Verenigde Staten zijn dertien studenten wegens cijferfraude gepakt, nadat één het wachtwoord voor het cijfersysteem had bemachtigd. De 19-jarige Tyler Coyner wijzigde niet alleen zijn eigen cijfers, hij verkocht de inloggegevens ook aan twaalf andere studenten die er vervolgens hun eigen cijfers mee aanpasten. Door de aanpassingen van zijn cijfers eindigde hij bovenaan zijn klasgenoten en kreeg hij een beurs voor de Universiteit van Nevada (bron).
De vraag die we ons kunnen stellen is of dit nu juist een slimme of een hele domme student is. Een goede hacker of cracker (als we het al zo mogen noemen) of een goede crimineel is het in ieder geval niet. Het kenmerk van een geslaagde aanval is dat niemand erachter komt, dat lijkt bijna gelukt als Tyler niet zo hebberig was geweest om er ook op korte termijn geld aan te verdienen. Ook is het natuurlijk niet al te slim om jezelf direct bovenaan de lijst te zetten.
Had hij zijn mond kunnen houden, dan is de kans groot dat niemand er ooit achter was gekomen. Hij een beurs voor de universiteit en dus later veel meer kans op een hoger salaris. Nee, deze jongen koos voor het korte termijn succes en heeft het account doorverkocht aan 12 andere studenten. Deze hebben er waarschijnlijk niet al te veel geld voor betaald, in ieder geval minder dan hij ooit met zijn universitaire titel had kunnen verdienen.
Dit is overigens niet de eerste keer dat we een dergelijke fraude zien (en waarschijnlijk ook niet de laatste). Opvallend is wel dat van de gevallen die bekend zijn het meestal niet is uitgekomen omdat de scholen er zelf achter kwamen. Nee, in het merendeel van de gevallen kon de student zijn mond niet houden. Net als in de grote mensen wereld, veel criminele acties slagen perfect, zonder dat er getuigen of bewijs te vinden is. Waarom zaken dan toch opgelost worden? Dat heeft te maken met de psyche van de mens die nauwelijks in staat is zijn “successen” voor zich te houden.