In Nederland worden ruim 22.000 telefoons afgeluisterd. Het gaat om gemiddeld 50 telefoons per gemeente. Nederlandse opsporingsambtenaren luisteren daarmee veel meer telefoons af dan hun collega’s in omringende landen (bron).
Op zich natuurlijk al een opmerkelijk bericht dat wij gemiddeld de meeste telefoons afluisteren, maar de vraag is natuurlijk waarom en wat doen we of voorkomen we daarmee? Dergelijk nieuws komt niet naar buiten en ik schat de kans dan ook groot dat de opsporingsambtenaren het merendeel van hun tijd naar onzin telefoontjes zitten te luisteren.
“Schat, ik ben over 10 minuten thuis, zet de aardappelen maar vast op”. Zo, weer een paar seconde kostbare opsporingstijd verloren gegaan. Nu is het natuurlijk al jaren een trend dat we minder en minder bellen en steeds meer “whatsappjes” en “pingetjes” sturen. Vraag jij je dan ook niet af of al die berichten ook gemonitord worden? Ik heb mijn “whatsapp” er net even op nageslagen en kom in zijn totaliteit 0 (lees: nul) spannende berichtjes tegen. Hopen voor de opsporingsambtenaren dat ze mij niet af hoeven te luisteren want dat is echt zonde van hun tijd.
Nou ja, hoor je binnenkort een storing op de lijn, hoor je een vreemde klik tijdens je gesprek of hoor je achtergrondgeluiden terwijl de ander in een rustig hoekje zit te bellen, dan kan het zomaar zo zijn dat er met je wordt meegeluisterd. Heb je iets spannends te vertellen dan doe je dat het beste dus niet via de telefoon.
Maar wacht, was dit niet al jaren de normaalste gang van zaken? Was het “vroeger” ook verboden om vertrouwelijk of geheime gegevens via de telefoon te bespreken (een veel geziene bedrijfspolicy)? Dan is er dus in de afgelopen jaren aan het risico niets gewijzigd. Alleen zijn we inmiddels vergroeid met onze telefoon en zijn we vergeten dat die redelijk eenvoudig is af te luisteren.
Wat dat betreft kunnen we het misschien nog het beste vergelijken met autorijden. In de auto voelen we ons veilig en omdat we ons veilig voelen zingen we keihard met de muziek mee, peuteren we lekker in onze neus en steken we vrolijk een middelvinger naar de ander op. Niemand die ons wat doet, niemand die ons ziet, toch? Met de telefoon is volgens mij iets vergelijkbaars aan de gang. We wanen ons veilig als we door ons mobieltje praten, niemand die ons kan horen. Nou ja, als je tenminste niet ijsberend door het kantoor door je microfoon loopt te gillen (mensen: het is een telefoon, als je wat zachter praat hoort de ander je ook hoor).
Ach, zolang je niets te verbergen hebt, heb je ook niks om je druk over te maken. Dus gewoon lekker blijven bellen en als je iets “vertrouwelijks” moet vertellen (of het nu privé of zakelijk is), gewoon lekker bij de ander een bak koffie gaan drinken en face-to-face het gesprek aangaan.