Tag: veiligheid

Verander complexiteit: Gezondheids- en veiligheidsaspecten

  door

Vandaag gaan we in op de complexiteitsfactor: Gezondheids- en veiligheidsaspecten

Voor gezondsheids- en veiligheidsaspecten gelden dezelfde regels als voor het milieu. Er is wetgeving waaraan we moeten voldoen. Dat geldt zowel tijdens de uitvoering van het project als voor het resultaat van het project.

Als we bijvoorbeeld besluiten om alle buro’s binnen onze kantoren te vervangen door gloednieuwe buro’s die we in China goedkoop op de kop hebben kunnen tikken. Dan moeten we kijken of de verhuizers het gewicht van die buro’s wel mogen tillen maar moeten we ook kijken of onze medewerkers straks ARBO-technisch verantwoord hun werk kunnen doen.

Bepaal vooraf welke gezondsheids- en veiligheidsaspecten een rol kunnen spelen en maak die beheersbaar. Twijfel je erover, dan zijn er voldoende specialisten te vinden die je hierbij kunnen ondersteunen.

Meer politie, meer veiligheid

  door

Als er meer politieagenten worden ingezet, wordt het veiliger. Volgens het Instituut voor Publieke Sector Efficiënte Studies (IPSE studies), ligt deze conclusie in de lijn van de verwachting, maar het instituut heeft er concrete aantallen bij berekend (bron).

In eerste instantie denk je natuurlijk direct: weggegooid geld. Meer agenten, meer veiligheid. Omgekeerd kun je ook stellen: meer criminelen in de gevangenis, meer veiligheid. Minder mensen, minder criminaliteit. Hogere boetes, minder overtredingen en ga zo nog maar even door (geloof me, ik heb er geen uitgebreid onderzoek voor hoeven doen…en ben waarschijnlijk flink wat subsidie misgelopen).

Maar “gelukkig” hebben ze er concrete aantallen bij berekend. Ben benieuwd, dus snel doorlezen om te kijken of het nog een beetje nuttig besteed geld is.

Bij de inzet van 100 extra politiemensen, daalt het aantal slachtoffers van onder meer diefstal met 550. Het aantal slachtoffers van geweld daalt met 240, het aantal slachtoffers van verloedering en dreiging met 1100. Ook zijn er tien verkeersongevallen minder.

We weten helaas niet hoe deze berekeningen tot stand zijn gekomen en of die daling dan per dag, week, maand of jaar is. Zouden we wellicht achter kunnen komen als we het hele rapport door lezen, maar inmiddels is mijn interesseboog niet meer zo gespannen.

Helaas hebben ze de gegevens genomen van 2002 tot 2009, toen was er natuurlijk nog niet het geweldige idee (zie gisteren) om de agenten lekker te laten onderhandelen over de hoogte van de boete. Waarschijnlijk moeten we de cijfers dus wat naar beneden toe bijstellen want de agenten zijn even druk met wat anders.

Leek het met die berekeningen nog echt wat te worden, dan is de afsluiting natuurlijk wel weer een beetje jammer:
In het rapport staat ook dat Friesland de veiligste regio is en Amsterdam de onveiligste. Dat heeft er vooral mee te maken dat in Amsterdam veel meer mensen dicht op elkaar wonen dan in Friesland.

Zelf denk ik dat Rottumerplaat de veiligste regio is…of zijn er te weinig statistieken beschikbaar om die stelling hard te maken? En stel nu dat we die 100 extra politiemensen in Friesland in zetten…zijn de cijfers dan ook nog van toepassing of vindt er daar sowieso te weinig criminaliteit plaats?

Nee, denk dat we dit budget toch wat zinvoller hadden kunnen besteden. Maar goed, ik benadruk ook voor dit politiebericht maar weer dat we de ins en outs niet kennen. Ik hoop dat degene die opdracht heeft gegeven voor dit onderzoek wel wat met de uitkomsten kan.

EC stelt nieuwe eisen aan bodyscanners

  door

Het is alweer een flink aantal maanden geleden dat we het hier hadden over de bodyscanners die we tegenwoordig op veel vliegvelden vinden. En als er dan weer eens iets over in het nieuws komt, ja, dan kunnen we het niet laten om daar maar weer eens een onderwerp aan te wijden.

De Europese Commissie heeft nieuwe regels aangenomen voor het toepassen van bodyscanners op vliegvelden…Zo mogen de bodyscanners geen afbeeldingen opslaan, bewaren, kopiëren of afdrukken. Ongeautoriseerde toegang tot de afbeelding is verboden en moet ook voorkomen worden. Ook moeten reizigers worden geïnformeerd over de omstandigheden waaronder de controle plaatsvindt. Daarnaast hebben reizigers het recht om de bodyscan te weigeren en een alternatieve screening methode te kiezen. Om de gezondheid van passagiers te beschermen zijn bodyscanners die röntgenstralentechnologie gebruiken verboden (bron).

Ik weet natuurlijk niet hoe vaak jij de afgelopen jaren op Schiphol bent geweest, maar inmiddels ben ik een aantal keer geconfronteerd geweest met deze bodyscanners. En ik moet je zeggen: het geeft je toch een dubbel gevoel.

Natuurlijk wil je niet dat er allerlei terroristen bij je in het vliegtuig zitten, de vraag is natuurlijk wel of die hun wapentuig gewoon als handbagage mee zullen nemen. Zeer waarschijnlijk hebben die andere kanalen om er voor te zorgen dat ze tot de tanden toe gewapend in een vliegtuig kunnen zitten. Maar goed, laten we het daar maar niet over hebben.

Nee, het dubbele gevoel dat ik er bij heb, is dat het toch wel erg gemakkelijk is. Je neemt plaats in de bodyscanner die nog wel wat weg heeft van een verticale zonnehemel. Even de armen omhoog en zoef-zoef, de scan zit er op. Als je zo slim bent geweest om je riem en sieraden af te doen, is de kans groot dat je zo door kunt lopen. Gemak dus, dat is het gevoel aan de ene kant.

Aan de andere kant vraag ik me wel af wat voor straling ze gebruiken en hoe veilig dat dan is voor mijn “volksgezondheid”. Röntgenstralen mogen dan verboden zijn (in de EU), maar wat ze dan wel gebruiken zal voor velen van ons een raadsel zijn. Twijfel aan de andere kan dus over hoe goed het voor de gezondheid is. Maar er is nog meer twijfel. Wat doen ze met de scan en wat kunnen ze nu precies wel en niet zien. Privacy boven veiligheid of toch liever andersom?

En ja, je kunt natuurlijk altijd kiezen voor die alternatieve scanmethode. Kans is dan natuurlijk wel aanwezig dat je even apart in een hokje moet. Drie keer door de knieën en even flink kuchen. De rij achter je zal het je echt niet kwalijk nemen dat ze nog langer moeten wachten voor ze door de check kunnen…nee hoor, men staat daar voor de lol.

Ach, we doen het voorkomen of we een keus hebben, maar is die keus ook echt een alternatief of worden we met lichte dwang toch gedwongen om ons als kuddedieren mee te laten voeren? Eerlijk is eerlijk, ik heb me bij het lot neergelegd en maak toch maar gebruik van de scanner…in de hoop dat mijn twijfels ongegrond zullen zijn en blijven.

Werken in beveiligde ruimtes

  door

We weten dat niet iedereen tot iedere ruimte toegang hoeft te hebben. Dat voorkomen we door onze toegangscontrolesystemen (of die nu elektronisch zijn of niet, doet niet ter zake). Maar toch zal er wel eens iemand in die ruimte moeten zijn om werkzaamheden uit te voeren.

Daarom de vraag:
Zijn er eisen voor het werken in beveiligde ruimtes?

Misschien heb je er nog niet over nagedacht, maar ook aan het werken in beveiligde ruimtes moeten we eisen stellen. Dat doen we omdat het blijkbaar een kritische ruimte is en we graag controle willen houden op alles wat daarbinnen gebeurt. Maar dat doen we net zo goed om de medewerker die er zijn werkzaamheden uitvoert te beveiligen.

Als er maar weinig mensen toegang hebben tot de ruimte en als we er maar zelden komen, dan willen we het natuurlijk wel weten als er iemand naar binnen gaat. We willen niet na een aantal dagen een collega vermissen en tot de conclusie komen dat die al die tijd al in elkaar gezakt in de beveiligde ruimte ligt. Nee, we willen dat deze medewerker zich veilig kan voelen maar ook zijn werkzaamheden kan doen. We kunnen bijvoorbeeld afspreken dat de medewerker ieder uur even iets van zich laat horen, we kunnen het verbieden dat iemand in zijn eentje in de ruimte is of we kunnen de medewerker een alarmknop meegeven. Zomaar een paar mogelijkheden die we kunnen overwegen.

Maar goed, we moeten ook de spullen in die ruimte beveiligen. Waarom staan ze anders in een beveiligde ruimte? Waarschijnlijk zijn ze kritiek voor het voorbestaan van onze organisatie of vertegenwoordigen ze een grote waarde. We moeten er dus voor zorgen dat de medewerker weet wat er van hem of haar verwacht wordt. Mag er bijvoorbeeld gegeten en gedronken worden in die ruimte? Houden we deze ruimte een beetje opgeruimd of gebruiken we hem stiekem ook als opslagruimte (niemand die het weet, toch?).

We moeten niet doorschieten als het gaat om beveiligde ruimtes. Geen ruimtes zo benoemen dus die het eigenlijk niet zijn, maar andersom ook echt die ruimtes benoemen waarvan we oprecht vinden dat ze beveiligd moeten worden.

Wat we ook bedenken om de ruimtes en de medewerkers in die ruimten te beveiligen, we moeten de eisen kenbaar maken en aan ze uitleggen. Vervolgens moeten we er op toezien dat ze ook worden nageleefd en ja, dat leidt weer tot een andere vraag: wie mag er controleren?

Laten we de beveiligingsbeambte toe tot de ruimte om te kunnen controleren of is de inhoud van de ruimte daar te kritisch of te waardevol voor? En als hij er niet in mag, wie mag dat dan wel? Keuzes, keuzes. En die ruimte? Moet die nog schoongemaakt worden? En mag de schoonmaker dat doen, met het risico dat hij er een stekker uittrekt om zijn stofzuiger van stroom te kunnen voorzien? Maar ja, als hij het niet doet, wie houdt de ruimte dan schoon? Die medewerker vast niet, want dat hoort niet tot zijn of haar taken. Ook hier, keuzes, keuzes, keuzes.

Hoe je er ook mee omgaat. Denk er over na, weeg de keuzes goed af en maak een beslissing. Leg die beslissing vast en maak richtlijnen voor diegene die er zijn of haar werkzaamheden moeten doen. Heb jij zelf wel toegang tot die ruimte (onder het mom van beveiliging)? Weeg dat dan voor jezelf ook nog eens af, wil je wel toegangsrechten en hoe lang ben je er al niet geweest? Wil jij dan het risico lopen om aangekeken te worden als het een keer fout is gegaan of als je je toegangspas een keer hebt uitgeleend? Nee? Dan zullen we de toegangsautorisaties er nog eens op na moeten slaan en van een ieder die er niets te zoeken heeft de rechten af moeten nemen.

Toegangsautorisaties

  door

Eerder hebben we het al gehad over de principes die we moeten stellen en de keuzes die we moeten maken als het gaat om toegangscontrole. Daar hebben we inmiddels over nagedacht en we weten hoe zwaar de toegangscontrole moet worden voor elk van de gebouwen.

We gaan al denken aan het aanschaffen van de toegangsdeuren, de elektronica en de toegangspasjes. Maar als we daar dan toch al over aan het nadenken zijn, kunnen we dat mooi combineren met het beheer van de toegangsautorisaties.

Daarom de vraag:
Zijn er maatregelen vastgelegd rond het beheer van de toegangsautorisaties (toegangspasjes, sleutels), ook in het geval van een calamiteit?

Enerzijds moeten we nadenken over het beheer van de toegangsautorisaties tijdens de dagelijkse gang van zaken, anderzijds moeten we er ook bij stilstaan dat de maatregelen moeten werken tijdens of na een calamiteit. Laten we eerst op de dagelijkse gang van zaken ingaan.

Zodra we besloten hebben dat de toegang gecontroleerd moet worden, moeten we er ook voor zorgen dat de medewerkers (en de bezoekers en leveranciers) nog wel het gebouw in kunnen. We moeten de autorisaties nu ook weer niet zo strikt zetten dat het wel erg leeg blijft binnen de 4 muren. Sterker nog: stellen we de regels te strikt dan gaat men proberen manieren te vinden om er omheen te komen.

We zien dat bijvoorbeeld terug bij het aannemen van nieuw personeel. Alles is geregeld en maandag kunnen ze beginnen. Helaas kunnen we ze nog geen toegangspasje verstrekken…dat duurt altijd even. Maar ja, ze willen graag aan de slag dus een collega houdt wel even de deur voor hen open of we zien hele busladingen medewerkers op hetzelfde pasje door de draaideur gaan. Ja, wat kun je dan nog van de toegangscontrole verwachten?

We moeten dus zorgen voor een zo efficiënt mogelijk proces. Een nieuwe medewerker moet zo snel mogelijk een pasje krijgen, collega’s die hun pasje vergeten zijn moeten we ook naar binnen kunnen laten. Bezoekers willen we vooral ook niet te lang bij de receptie laten wachten en vaste leveranciers (schoonmakers, de monteur van de koffieautomaat, etc.) krijgen natuurlijk ook een leverancierspas.

Al met al wordt het al een hele verzameling personen met toegangsrechten. Maar ja, niet iedereen hoeft dezelfde rechten te hebben. Niet iedereen hoeft onze beveiligde ruimtes in, niet iedereen hoeft in de serverruimte te kunnen. Kortom: we moeten zorgen voor compartimentering binnen onze gebouwen. Afhankelijk van hoe gedetailleerd we te werk willen gaan, kan iedere medewerker persoonlijke autorisaties krijgen en kunnen we ook nog eens per ruimte de autorisaties verstrekken. Een hele wirwar aan rechten die we in autorisatiematrixen vast leggen.

Zo, alles geregeld, toch? Maar wat als er een calamiteit ontstaat? Wat als het brandalarm af gaat? Gaan dan automatisch alle deuren naar buiten toe open? En zo ja, hoe weten we dan wie het gebouw verlaten heeft? Hoe weten we zeker dat er niet een onverlaat juist het alarm af heeft laten gaan om vrij naar binnen te kunnen? Dat weten we niet als we er niet eerst goed over nadenken.

Hier geldt weer dat de veiligheid (vanuit wetgeving) boven onze eigen regelgeving (beveiliging gaat). Natuurlijk moet iedereen veilig het gebouw kunnen verlaten, maar niet iedereen hoeft ons gebouw in te kunnen. Een pasklare oplossing is er niet, dat zul je echt per gebouw en per situatie moeten bekijken…maar dat mag geen reden zijn om er niet over na te denken.

BedrijfsHulpVerlening

  door

We hebben het hier steeds over risicomanagement en beveiliging, gericht op de continuïteit van de organisatie. BedrijfsHulpVerlening is onderdeel van veiligheid en ARBO en kan gezien worden als een andere discipline. Toch is het belangrijk om er naar te kijken omdat anders de continuïteit van de organisatie in gevaar kan komen. We zullen niet ingaan op de eisen die vanuit ARBO gesteld worden, maar kijken wel naar het belang voor die continuïteit.

De vraag:
Is er een BedrijfsHulpVerleningsorganisatie?

Kijken we naar de ARBO dan staat de veilige werkomgeving voor de medewerker centraal. Kijken we hier echter naar vanuit risicomanagement en beveiliging (zoals wij dat doen) dan richten we ons meer op continuïteit. De buitenwereld haalt de begrippen veiligheid en beveiliging nogal eens door elkaar en ziet het als een pot nat. Maken we gebruik van de engelse benamingen dan wordt al meer duidelijk: safety versus security.

Security hebben we voor het gemak vertaald naar beveiliging en gebruiken we dat als werkwoord dan wordt het als snel veilig. Goed voor te stellen dat men buiten het vakgebied door de bomen het bos niet meer ziet. Nee, een beter begrip zou zijn: “to be secure” of in het Nederlands: “zeker zijn van”. Waarvan? Nou van de continuïteit van de organisatie waarbij veiligheid en beveiliging tegenstrijdige belangen kunnen hebben maar elkaar ook kunnen versterken en elkaar zelfs nodig hebben.

Pakken we hem nog even door dan zien we dat veiligheid wettelijk geregeld is, terwijl beveiliging dat niet (of slechts zeer beperkt) is. We zullen dus goed af moeten stemmen om de belangen over en weer te kunnen garanderen. Vanuit veiligheid willen we zoveel mogelijk nooduitgangen zodat personeel zichzelf in veiligheid kan brengen. Vanuit beveiliging heb ik liever helemaal geen gaten in de muren omdat dat nu juist de zwakke punten zijn. We zullen dus hand in hand moeten gaan om het optimum te vinden. Niet te weinig veiligheid maar ook niet te weinig beveiliging.

Nu terug naar BHV in het optiek van de continuïteit. Voor continuïteit hebben we bedrijfsprocessen nodig die ondersteunt worden door informatie, mensen en middelen. Daar komt ons belang samen. Wij willen graag dat naast de mensen ook de informatie en middelen veilig zijn. In de dagelijkse gang van zaken, maar juist ook bij calamiteiten.

Bij een brandalarm moet iedereen wel veilig naar buiten kunnen maar er mag niemand ongeautoriseerd naar binnen. Bij een bommelding moeten we evacueren als de dreiging reëel is, maar als we dagelijks 10 bommeldingen krijgen dan liggen onze processen wel erg vaak stil.

Als we serieus samen willen werken met de BHV dan moeten we in overleg. Gaan we als makke schapen naar buiten bij de eerst volgende ontruimingsoefening of zijn we in overleg en pakken we daar gezamenlijk een rol in? Wij zijn voor samenwerking omdat het heel goed mogelijk is om de veiligheid zo beveiligd als mogelijk in te richten. Dat kan al door eens goed vanuit beveiliging naar de procedures te kijken, misschien kunnen we met kleine aanpassingen beide doelen bereiken. Klinkt cryptisch? Een klein voorbeeldje: misschien kunnen we de ontruimers zodanig positioneren dat ze ook in de gaten kunnen houden wie tijdens het alarm het gebouw betreedt. Dat is niet alleen goed voor de beveiliging (omdat ongeautoriseerde toegang wordt voorkomen) maar ook voor de veiligheid (omdat we nu eenmaal geen slachtoffers willen hebben).

BedrijfsHulpVerlening. Kijken we daar naar vanuit veiligheidsoptiek dan zullen we andere eisen stellen dan dat we er met een beveiligingsbril naar kijken. We kunnen elkaar links laten liggen of het onszelf onnodig moeilijk maken, maar we kunnen ook de samenwerking aan gaan. Doen we dat dan zijn we niet alleen veilig maar ook beveiligd bezig.

Nederlander verkiest veiligheid boven privacy

  door

Driekwart van de Nederlanders vindt online veiligheid belangrijker dan snelheid en privacy tijdens het surfen, zo blijkt uit onderzoek van Microsoft (bron).

Hoewel je je natuurlijk altijd af moet vragen wat de betrouwbaarheid en het nut van een bepaald onderzoek is, vind ik wel dat je alle beschikbare informatie kunt gebruiken in de beeldvorming. Graag dus nog meer onderzoeken, dan heb ik tenminste weer voer om over te schrijven.

Veiligheid wordt dus belangrijker gevonden dan snelheid en privacy? Ehm, oke, dat zou kunnen maar toch zal daar ook een optimum in te vinden zijn. Het meest veilige (voor dit soort risico’s) is natuurlijk om helemaal niet online te gaan, dan doet de snelheid er ook niet meer toe. Maar goed, laten we er vanuit gaan dat we inderdaad online willen zijn.

Als ik dan iets erg veilig wil doen, dan mag dat dus meer tijd kosten. Ik moet nog zien of dat ook echt werkt of dat we hier met een sociaal wenselijk antwoord te maken hebben. Als de bank nu besluit dat ze echt kiezen voor veilig internetbankieren. Je start je browser op en moet vervolgens een kwartier wachten voordat je in kunt loggen omdat allerlei systemen de veiligheid moeten borgen. Ben benieuwd of je het zo lang volhoudt of toch liever kiest voor een bank die het minder veilig maar wel sneller doet.

Juist als het gaat om veiligheid signaleert het onderzoek ook alarmerend gedrag bij consumenten: een op de drie consumenten geeft toe bestanden te downloaden waarvan zij weten dat ze verdacht zijn. Mensen weten dus dat iets mogelijk onveilig is en toch doen ze het? Dat is raar, zou je zeggen. Maar ook dat valt mee. Vergelijk het maar weer eens met het verkeer. Er zijn mensen die willens en weten door rood licht rijden (bijvoorbeeld omdat ze haast hebben of asociaal zijn). Ze weten dat het mogelijk gevaarlijk is, maar toch doen ze het. Waarom? Daarvoor moeten we terug naar de psyche van de mens: er zit persoonlijk gewin in (bijvoorbeeld omdat ze zo denken sneller thuis te zijn). Datzelfde geldt simpelweg voor het downloaden: men wil het gewoon hebben…althans, dat denken ze als ze de titel lezen…hup, klikken en kijken waarom iemand mij 3 maanden voor mijn verjaardag een kaartje via de mail stuurt.

Gelukkig is er, volgens dit onderzoek, een simpele manier om de risico’s te beperken.
Volgens de poll lopen kinderen in de leeftijd van 14 tot 17 jaar de grootste online risico’s. De meerderheid heeft geen probleem met downloaden van bestanden waarvan zij weten dat die verdacht zijn. Ouders doen er volgens Microsoft daarom verstandig aan om een oogje in het zeil te houden wanneer hun kinderen online zijn. Wakker worden, die kinderen van 14 tot 17 jaar verdienen enerzijds privacy (want die vinden de veiligheid echt minder belangrijk) en zijn anderzijds 10x handiger met de pc dan papa of mama. Kleine kans dat de ouders voor deze leeftijdscategorie nog iets kunnen betekenen.

Ik heb mezelf voorgenomen de blog vandaag niet te lang te maken en als ik eerlijk ben, is hij al veel te lang en is er nog erg veel over te schrijven…maar dat doe ik niet. Wil je er meer over weten dan hoor ik het wel van je.

Veiligheidszorg kost 757 euro per persoon

  door

De bestrijding en bestraffing van criminaliteit, verloedering en overlast kostte in 2009 per Nederlander 757 euro, zo heeft het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS) berekend. Volgens de cijfers die het bureau donderdag bekendmaakte, is in dat jaar in totaal 12,5 miljard euro aan zogenoemde veiligheidszorg uitgegeven, 4 procent meer dan in 2008 (bron).

Dit zijn nog eens gegevens waar we wat mee kunnen? Of niet? Op zich zijn het kale feiten en je kunt natuurlijk conclusies trekken. Is het teveel, is het te weinig? Maar dat is natuurlijk lastig, we zouden moeten kijken naar welke schade voorkomen is als gevolg van deze budgetten.

Bijna de helft van alle uitgaven in 2009 is opgegaan aan preventie – het voorkomen van criminaliteit en overlast – door politie en beveiligingsbedrijven. De rest is uitgegeven aan opsporing, tenuitvoerlegging van straffen en andere activiteiten. De kosten voor veiligheidszorg vormen 2,2 procent van het bruto binnenlands product.

Er is dus zo’n 6 miljard uitgegeven om criminaliteit te voorkomen. Is dat het waard? Ja een goede vraag. Deze vraag zien we ook vaak als we kijken naar beveiliging in de bredere zin van het woord. Hoeveel moeten we als bedrijf nu besteden aan beveiliging en welke schade voorkomen we daar dan mee? Er zijn verschillende manieren om de Return on Investment te berekenen, ook voor beveiliging maar in hoeverre je daar nu echt iets mee kunt blijf ik persoonlijk een lastige vinden.

Hebben we geen incidenten gehad dan kan het betekenen dat we voldoende besteed hebben aan beveiligingsmaatregelen, maar het kan net zo goed betekenen dat we gewoon geluk hebben gehad of er juist veel te veel aan hebben besteed.

Beveiligen kun je zien als een verzekering. Ik betaal al jaren premie en hoop dat ook nog vele jaren te mogen doen zonder dat ik gebruik hoef te maken van mijn verzekering. Nu het financieel met veel mensen even wat minder gaat zouden we natuurlijk massaal onze verzekeringen op kunnen zeggen. Toch doen we dat niet omdat we het belang er van inzien. Waarom wordt er dan door veel organisaties wel bezuinigd op beveiliging?

Natuurlijk moeten we waken voor dubbele verzekeringen, net zo goed als we moeten waken voor dubbele (lees: vaak onzinnige) beveiligingsmaatregelen. Doen we dat op de juiste manier dan kunnen we kostenefficiënt de grootste risico’s afdekken. We kunnen daarbij wellicht een verband leggen met de gegevens uit deze tekst: laten we nu eens 2,2 procent van onze omzet besteden aan beveiliging waarvan we dan de helft inzetten voor preventie…een mooi streven lijkt me…of niet?

Praktijklokalen vaak nog onveilig

  door

Veiligheid blijft een zorgenkindje in veel praktijklokalen van scholen in het voortgezet en middelbaar beroepsonderwijs (mbo). De Arbeidsinspectie meldde maandag op basis van onderzoek vorig jaar dat in ruim driekwart van de 136 gecontroleerde scholen onveilig werd gewerkt met machines en gevaarlijke stoffen. In 2009 werd er nog bij negen van de tien onveilig gewerkt in de praktijklokalen (bron).

Niet alleen het niveau van de opleidingen maar ook de veiligheid staat zwaar onder druk. Voor een land als Nederland, dat zo graag kenniseconomie wil zijn, doen we toch echt iets verkeerd. Volgens mij wordt het tijd dat er weer eens wat instellingen onder curatele gezet worden. En nee, denk nu niet dat het alleen maar komt door alle bezuinigingen, dat is misschien een deel van het probleem, maar er zijn genoeg scholen met voldoende budget.

Dat budget wordt alleen niet goed ingezet. Ik zal mijn commentaar onderbouwen met een simpel voorbeeld:
De in november bij de in opspraak geraakte hogeschool Inholland opgestapte bestuursleden Lein Labruyère en Joke Snippe krijgen tot maart van dit jaar gewoon doorbetaald, omdat hun arbeidsovereenkomst nog geldig is. Bovendien krijgen de twee per maart een ’gouden’ handdruk van respectievelijk 175.000 euro en 155.000 euro mee (bron).

De scholen die al eerder gecontroleerd waren, hebben er wel iets aan gedaan. Maar om nu te zeggen dat ze echt hun verantwoordelijkheid hebben genomen gaat me te ver:
In veel gevallen hadden de scholen wel maatregelen getroffen in de lokalen waar eerder was geïnspecteerd, maar niet in de overige lesruimtes. Bij de niet eerder gecontroleerde scholen waren de praktijklokalen zelfs maar in 3 procent van de gevallen helemaal in orde.

Zo, we hebben het gehad over de veiligheid van de leerlingen…redeneer nu nog even verder over de beveiliging (ja, er is een verschil, echt waar: veiligheid = safety, beveiliging = security), daar zal het wel niet veel beter mee gesteld zijn.

Nu wordt het pas echt gevaarlijk

  door

Farmaceutisch bedrijf Novartis ontwikkelt een pil met ingebouwde chip met bluetoothzender. Daarmee kunnen artsen lichaamsinformatie uitlezen. De chip wordt geactiveerd op het moment dat hij in aanraking komt met het maagzuur als de pil in de maag oplost. Dan wordt via de chip informatie doorgezonden aan een ontvanger in een pleister die op het lichaam is aangebracht (bron).

Het is natuurlijk leuk en goed al die nieuwe technieken maar wat mij betreft zijn er nog wel wat grenzen waar we voorlopig nog maar even niet over heen moeten gaan. Het is allemaal leuk en aardig dat een pil exact door kan geven hoe mijn lichaam zich voelt, maar ik sla nog even over als je het niet erg vindt.

We horen niets over de beveiliging ervan, dus de vraag is of daar over is nagedacht…my guess: nee.

De enge gedachte is natuurlijk dat je, zonder dat je dat weet, een dergelijke pil in kunt nemen. Dat geldt overigens niet alleen voor pillen, maar ook voor injecties of al het eten dat je tot je neemt. De chips worden zo klein dat je het niet meer weet of voelt en voor je het weet zit je hele lichaam vol met chips die naar lieve lust uitzenden. Nog los van de privacy aspecten, straling kan niet goed zijn voor je lichaam. Daar zijn vele onderzoeken naar en lees alle berichten maar over de straling van je mobiele telefoon, van de magnetron en ga zo nog maar even door. Het grote nadeel van straling is dat je het niet ziet.

De lange termijn effecten van al die straling is nog niet bekend, daar gaan nog heel wat jaren overheen. Eerlijk gezegd moet je er niet aan denken dat het straks toch allemaal erg negatief blijkt te zijn. Het aantal ziektes neemt toe en de kindertjes die geboren worden krijgen meer en meer afwijkingen.

Nee, voordat ik vrijwillig zo’n pil tot mij neem, wil ik eerst meer weten over de lange termijn effecten en de wijze waarop de pil beveiligd is. Loop je straks door de drogisterij begint je maag enorm te piepen op het moment dat je langs de flesjes tegen maagzuur loopt, nou dan weet je dus genoeg. Maar goed, zelfs als we niet deze pil tot ons nemen is het zomaar de vraag of er niet in allerlei ander etenswaar al chips verwerkt zijn…extra goed kauwen dus vanaf nu, zo kun je de chips wellicht breken voordat ze in je lichaam terecht komen.

Stel nu dat een fastfoodketen een chip in zijn hamburgers verwerkt die door hem te eten in je maag terecht komt. Iedere keer als je in een straal van 5 kilometer bij zijn toko in de buurt komt geeft de chip een signaal af naar je hersenen dat je trek hebt in een hamburger. Geheel onbewust rijd je door de drive-inn en bestelt wederom een hamburger…toekomst muziek? Of misschien toch dichterbij dan we denken? We worden nu al op allerlei manieren gemanipuleerd…wellicht komt er straks een nieuwe methode bij.